Tento empaparme da alegría xeral dos Reis Magos, lembrar o marabilloso día cando tiña 6 anos e lle trouxeron unha selene a miña irmá e a min un estupendo supercinexín. Porén, non podo deixar de pensar no 20% dos nenos galegos que viven baixo o limiar da pobreza e que se preguntarán que lle pasa aos Reis Magos para non se acordaren deles, por non dicer que limitarán as súas aspiracións por saberen as limitacións das súas familias. E non me vale dar xoguetes rotos ou vellos para agasallo dos pobres, como onte vin facer a mans cheas por parte das damas da caridade.
Mirando ao lonxe, aínda se encolle máis o corazón. Das 10.000 cartas enviadas polas crianzas de Recife (Brasil) ao Pai Nadal, 6.000 piden comida en lugar de xoguetes. Aquí, tampouco vale a caridade. Vale a xustiza.
Nenhum comentário:
Postar um comentário