25 de mar. de 2009

Un poema de Yolanda Castaño

Con varios destes versos pensei en facer algún día unha camisola. Ou varias.

Este poema, inxustamente, non estaba no youtube, así que a insomnia me inspirou a subilo.

Non vos parece boísimo?

6 comentários:

  1. Moito. Púxome a pel de galiña. Un biquiño.

    ResponderExcluir
  2. Este comentário foi removido pelo autor.

    ResponderExcluir
  3. non, pero igoal o hai que escoitar inspirados pola insomnia...

    ResponderExcluir
  4. degoiro (
    coma unha serpe empoleirada
    nas figueiras e nas hedras
    murchada,aldraxada, canibalizada)
    que en cuncas de xesta sexa aberta a carne con fouces e derramados os internos fluídos para as hordas famentas de palabras
    chuchando nos liques e nas vísceras
    cando voltemos de Las Vegas, ollarei entre cada folerpa de mica as miñas bagoas que a insmonia me cobiza

    ResponderExcluir