4 de out. de 2009

Na morte de Mercedes Sosa

Claro que os seus grandes anos foron moito antes de que eu soubese dela, mais é unha cantora que me acompañou en grandes e especiais momentos da miña adolescencia. A súa obra segue aquí, claro, e con ela segue a vida, porque a vida toda é un canto:

2 comentários:

  1. Si,Carlos.Forma parte de moitos de nós,e tamén doutros adolescentes que nos institutos (alomenos nalgúns)séguena a escoitar...
    Bo descanso para Mercedes Sosa, sempre a voz da alma da poetisa arxentina Alfonsina Storni.(Dende aqui agradecer a sensibilidade tamén de Ariel Ramirez e Feliz Luna artífices da fermosa "Alfonsina y el mar" parafraseando verbas de despedida ante o seu inminente suicidio...da mesma poetisa).
    "Poema de despedida" ao diario La Nación:

    Dientes de flores, cofia de rocío,
    manos de hierbas, tú, nodriza fina, tenme puestas las sábanas terrosas y el edredón de musgos escardados.

    Voy a dormir, nodriza mía, acuéstame. Pónme una lámpara a la cabecera, una constelación, la que te guste, todas son buenas; bájala un poquito.

    Déjame sola: oyes romper los brotes, te acuna un pie celeste desde arriba y un pájaro te traza unos compases para que te olvides. Gracias... Ah, un encargo, si él llama nuevamente por teléfono

    le dices que no insista, que he salido..."

    http://www.youtube.com/watch?v=GN9z585ziww&NR=1

    Bicos.

    ResponderExcluir
  2. Moi grande MERCEDES, mil grazas por todo...

    P.

    ResponderExcluir