Artigo sobre o decretazo contra o galego

O meu artigo desta semana en Galicia Hoxe non podería abordar outro tema que non fose esta fortísima ameaza á liberdade, como ben o sintetizou Agustín Fernández Paz. Temos que implicarnos todas e todos para pararmos o decretazo da galegofobia!

Este decreto ímolo tombar
As comunidades educativas móvense contra a galegofobia

Excepto as organizacións máis directamente vinculadas á oficialidade dos dirixentes do PP, todo o resto das entidades que representan a comunidade educativa amosaron o seu profundo desacordo tanto coa proposta de decreto contra o galego como coas vergoñentas formas de presentación do mesmo. Nove meses despois de tomar posesión, o presidente da Xunta non foi capaz de propor nada mellor que un texto galegófobo, que creará crispación entre familias e que é inaplicábel nos centros, se non é creando unha inmensa fractura social.

Ante esta situación, a plataforma Queremos Galego convocou as comunidades educativas para un paro xeral no ensino o 21 de xaneiro. A agresión é histórica, sen dúbidas a máis forte contra o idioma propio en toda a etapa democrática. Por iso é tan importante que nos impliquemos todas as persoas con sensibilidade pola nosa cultura, independentemente da lingua que falemos no día a día, para facermos do 21 de xaneiro unha data tamén histórica na contestación social a este decretazo.

Alberto Núñez Feijóo sabe que esta norma galegófoba non conta co respaldo nin das familias nin do profesorado nin do estudantado. Por iso a presentou no medio das vacacións, na véspera de fin de ano, á última hora do serán e mudando in extremis tamén o lugar de reunión do Consello da Xunta, por vez primeira na lexislatura. Só lle faltou facelo de noite e no medio dunha fraga perdida.

Co seu característico discurso cínico, bautizou o disparate como “decreto do plurilingüismo”, cando a realidade é que con esta proposta non se poden mellorar as competencias comunicativas de ningún dos tres idiomas indicados. Por moito que se esforce o presidente da Xunta en exprimir a súa maquinaria mediática, as mentiras non pasan a se converter en verdade pola forza da repetición de quen ostenta o poder.

Así, a propaganda sobre a aprendizaxe do inglés é unha burla tremenda, porque se vende un suposto “trilingüismo” que, á marxe doutras consideracións, é imposíbel de aplicar en case toda Galiza. Dese xeito o recoñece a disposición transitoria primeira deste decreto, que sinala que mentres non haxa profesorado capacitado para dar aulas nesta lingua foránea, iso non se fará. Esa disposición adicional acaba anulando todo o dito no resto do articulado!

Se o Goberno quixese mellorar de verdade as competencias dos estudantes en inglés desde os centros, tería que tomar outras medidas. Antes de nada, debería contratar máis profesorado para esta materia, para que haxa menos alumnado por clase, e tamén mellorar as dotacións en material dos centros. Coas falacias sobre o inglés o que tentan é confundir á opinión pública e camuflar esta navallada contra o idioma de Galiza.

No caso do castelán e do galego, é obriga do Goberno garantir que os estudantes finalicen cada etapa educativa con competencias nas dúas linguas oficiais. No entanto, iso non se está a conseguir para o idioma propio, tal e como o corroboran estudos e informes realizados polo Consello Escolar de Galiza, o Instituto Nacional de Estatística, o Consello da Cultura Galega e a Real Academia Galega.

Cando se aprobou o Plan xeral de normalización por unanimidade, Alberto Núñez Feijóo era vicepresidente da Xunta. Nese acordo da cámara autonómica sinalábanse os resultados dun longo traballo que demostraba que era necesario darlle un pulo ao galego no ensino. Algunhas das razóns, que extracto literalmente do documento, eran a “competencia non equiparable en galego e en castelán, con deficiencias moito máis notables na primeira desas linguas” pois “o nivel de aprendizaxe do galego por parte do alumnado é claramente inferior ao acadado no castelán”, a existencia dunha “situación de desigualdade entre os dous idiomas, o que esixe medidas favorables ao galego para intentar conseguir ese equilibrio”, que “en educación infantil e 1º ciclo de primaria, a presenza do galego é mínima”, que “falta máis material didáctico e máis material para o desenvolvemento pleno de aulas en galego, sobre todo en determinadas áreas curriculares e en determinadas etapas educativas” etc.

Nesa mesma liña, o último censo de poboación e vivendas sinalaba que un 20% dos rapaces e rapazas entre 14 e 19 anos son analfabetos funcionais en galego. Aí é nada! Porén, Alberto Núñez Feijóo, como presidente da Xunta, en lugar de axudar a resolver este gravísimo problema, profúndao e crea outros novos. Como se pode entender que, ante esta situación, o que se propoña sexa xusto reducir a presenza da lingua propia no horario escolar?

Disque “liberdade”

O outro eixo da propaganda deste decreto é que disque ofrece a “liberdade” (palabra tan corrompida!) dos pais e das nais para escolleren que materias se impartirán en que linguas a través de consultas. Así, a Xunta fai deixadez das súas funcións, trasladando as súas responsabilidades ás comunidades educativas, abrindo unha fonte de enormes conflitos mesmo entre familias.

Mais se non nos guiamos pola cínica grandilocuencia gobernamental e imos ao texto do decreto veremos en que consiste iso en realidade. En educación infantil, disque a maioría decidirá a lingua vehicular e non se sabe que é o que pasará coas familias que saian perdedoras desa votación. Ademais, as consultas ás nais, aos pais ou aos titores serán cada catro anos, de forma que un decide pola educación dos fillos dos demais e viceversa. Parece unha brincadeira, mais non o é.

Fronte á imposición unilateral de Núñez Feijóo, as comunidades educativas reclaman que se escoite a súa voz. O presidente da Xunta debería lembrar que o decreto aínda en vigor contou co respaldo dos sindicatos que representan ao 90% do profesorado, da federación de ANPAs públicas, de todas as organizacións estudantís e de todos os movementos de renovación pedagóxica, mentres que o seu decreto contra o galego non xera máis que rexeitamento. Se non o lembra, lembrarémosllo o 21 de xaneiro. Este decreto galegófobo ímolo tombar!