Morreu J. D. Salinger

Acabo de saber, a través do blog de Santiago Jaureguizar, da morte de J. D. Salinger. Lin a súa grande obra O vixía no centeo cando eu comezaba a adolescencia, por fortuna o momento máis propicio para que caese nas miñas mans.

Tiñamos ese libro na casa porque era unha das lecturas obrigatorias de miña irmá na materia de lingua e literatura galega. Entre que escoitara falar marabillas desa novela e que a min nun determinado momento me deu por priorizar a lectura de textos en galego, que tanto escasearan nos anos da miña infancia, decidín comezala. Quedei prendido das súas páxinas e moitos dos seus textos acompañáronme en diferentes e importantes momentos da miña vida.

Como é sabido, un dos grandes misterios do autor é a escaseza de textos publicados, non se sabe se tamén de textos escritos, a pesar de que nos deixou agora con 91 anos. Non hai moito linlle a Harold Bloom unha sentenza severísima para explicalo. Segundo o afamado (e polémico) crítico, o silencio narrativo de Salinger deberíase a que sobre todo contempla, mais que non ten historias que contar.

Eu non concordo. Quen dubide sobre se hai historia ou non, que lea O vixía no centeo.