Hai que...

Un moi bo artigo de Duarte Correa en GzNación:

"Hai que..."

"Hai que..." é unha expresión que se repite demasiado a miúdo en conversas e xuntanzas nos últimos tempos en determinados ámbitos de Galiza.

Cando iniciamos a resposta á política lingüística do goberno do PP había persoas que dicían "hai que facer algo máis que manifestacións", "hai que abrirse á sociedade", "hai que mobilizar a algo máis que á militancia nacionalista" e outros "hai que..." semellantes. Pasaron a manifestación do 18 de outubro, a folga xeral no ensino do 21 de xaneiro e o concertazo de Pontevedra que amosaron a nosa capacidade para liderar un masivo movemento de reivindicación do noso idioma que vai moito máis alá do nacionalismo, pero sigo atopándome cos mesmos que repiten "hai que facer outras cousas", "hai que ter un espírito unitario", hai que contar con todo o mundo".

O nacionalismo está a crear conciencia na sociedade galega descubrindo os verdadeiros responsábeis da crise económica que non son nin a clase traballadora nin os pequenos e medianos empresarios que están a sofrer as súas consecuencias; e o labor de crear conciencia facémolo como fixemos sempre, falando co pobo e explicando as políticas alternativas; pero seguimos tendo nalgunhas xuntanzas as mesmas ladaíñas "hai que falar de temas que lle importen á xente", "hai que ser menos radicais", "hai que facer outro tipo de actos para que atraian a máis xente".

Diante da desfeita urbanística na que quere aprofundar o PP co POL e con outras medidas somos nós os únicos que estamos a enfrontarnos aos seus proxectos, pero aínda así hai quen di "hai que ser máis contundente no ataque ao PP".

Hoxe participei na manifestacion do primeiro de maio convocada pola CIG en Pontevedra, alí estaban moitos membros do sindicato, delegados e delegadas, afiliados e e afiliadas e outros traballadores que están coa CIG. Estaban as compañeiras das factorías de Alfageme no Salnés, a xente de Treves, extraballadores de Cedonosa, traballadoras e traballadores da sanidade amosando o seu rexeitamento ao hospital privado, profesorado defendendo os servizos públicos, o alcalde de Pontevedra, o portavoz nacional do BNG; e tamén outras moitas persoas e colectivos afectados pola crise que amosaban na rúa o seu rexeitamento ás medidas que queren aplicar o PSOE e o PP, e denunciaban a actuación cómplice do sindicalismo estatal.

Na marcha fun falando con compañeiros e compañeiras, algúns deles parados, outros con EREs en empresas que cando daban beneficios nunca os repartiron, e outros, os menos, cun emprego estábel.

Ao rematar a marcha e mentres ía cara o coche reparei en que non vin a ningún, e digo ningún porque até agora apenas coñezo mulleres que estean sempre co "hai que..." na boca. Nese momento pensei que ao mellor ían noutra parte de manifestación, pero decateime de que non foi así, pois de estaren faríanse notar coma sempre fan cando están nalgures. Non, os "hai que..." tampouco desta vez estaban coa xente, posto que ir a unha manifestación de traballadores e traballadoras non é o que eles consideran o mellor xeito de pasar un sábado festivo.

Seguro que na vindeira ocasión terán un "hai que buscar outro xeito de manifestarse", un "hai que explicar porque foi tan pouca xente á manifestación" ou un "hai que facer as cousas mellor"

Son o primeiro en recoñecer que debemos mellorar o noso xeito de traballar e precisamos unha maior introdución social, tamén estou dacordo en que cometemos moitos erros na nosa actuación; pero co paso do tempo reafírmome cada vez máis en que a distancia entre o colectivo dos "hai que..." e o colectivo dos "imos facer..." é a mesma distancia que hai entre aqueles que teñen un compromiso real co país e os que só teñen un compromiso co seu ego.