As sogras e o tradutor do Roman de Troie ao castelán

Estou estes días a ler a Crónica Troiana, unha das xoias da nosas prosa medieval, na edición referencial que en 1985 publicou Ramón Lorenzo. Nunha ampla introdución, o hoxe catedrático emérito da USC vai amosando as fontes das que bebeu Fernán Martíns para esta versión galega.

Nunha das epígrafes en que percorre a fortuna das lendas de Troia na Península Ibérica, analiza a tradución castelá de Afonso XI do exitoso Roman de Troie de Benoît de Sainte-Maure.

Entre os casos de interpolacións que describe o editor entre o orixinal e a tradución, hai un que me fixo moita graza, pois do simple verso francés "Del rei Priant e de sa femme" se pasou en castelán a unha longa reflexión sobre as relacións entre as sogras e as noras, de tal xeito que mesmo parece un desabafo do tradutor:

del rrey P. et de E. su mugier. Et commoquier que era su nuera, sabet que Ecuba mucho la amaua, et tanto la onraua commo si fuesse su fija, lo que agora fazen pocas suegras, ante les buscan quanto mal pueden a aquellas que sus nueras son, et prometenles mucho bien delante et detras cortan dellas et andan siempre escaruando si fallaran algun mal que digan dellas. Et tal cosa les assacan que nunca fue dicha njn pensada, et nunca es en al el su pensar sinon en boluer mal entr'ellas et sus maridos. Mas Ecuba non fazia assi, ca ella et el rrey Priamus amauan et seruian muy de coraçon a Elena.