Algúns medios de comunicación fixéronse eco do tema do ensaio con que me outorgaron o XVI Premio Vicente Risco de Ciencias Sociais. Deixo aquí as correspondentes ligazóns:- O primeiro matrimonio homosexual de Galiza oficiouse en 1061 en Rairiz de Veiga (Faro de Vigo, edición Ourense)
- O cerne dos prexuízos (Galicia Hoxe)
- Carlos Callón gaña o XVI Premio Vicente Risco de Ciencias Sociais (Mundo Galiza)
- Callón obtén o 'Vicente Risco' cun ensaio sobre homosexualidade (La Región)
- Carlos Callón gaña o premio Vicente Risco de Ciencias Sociais (ABC)
- Callón obtén o 'Vicente Risco' cun ensaio sobre homosexualidade (Atlántico Diario)
- Callón gaña o Vicente Risco de Ciencias Sociais cun ensaio sobre a homosexualidade na Idade Media (Galiciaé)
- Carlos Callón gaña o XVI Premio Vicente Risco de Ciencias Sociais (Chuza!)
- Tamén saíu unha pequena noticia na edición impresa de La Voz de Galicia, mais sen ligazón no seu espazo web.
Carlos, es un crack, novamenmte parabéns. Xa teño ganas de ter o libro nas miñas mans.
ResponderExcluirBjs
Dores Asorei
Gustaríame coñecer a referencia concreta onde aparece a miniatura medieval que ilustra esta entrada (Biblia ilustrada francesa).
ResponderExcluirParabéns, este premio sen dúbida contribuirá a salientar esoutra faceta de investigador que tamén merece ser coñecida polo gran público. Agardamos a lectura da obra.
ResponderExcluirMoitas grazas polo apoio e o afecto, Dores e Pilar!
ResponderExcluirPara a pregunta do anónimo: A información que che podo ofrecer é que se trata dunha Biblia Moralizada francesa, de arredor de 1220, que se conserva na Österreichische Nationalbibliothek de Viena, como manuscrito 2251. A ilustración está no folio 2r.
Estimado Carlos:
ResponderExcluirLamento no saber expresarme en tu lengua y te pido disculpas para que no pienses que es una intromisión.
Quiero felicitarte por tu premio a la vez que preguntarte dónde puedo encontrar tu ensayo pues me parece muy interesante (te escribo desde Inglaterra).
Parte de mi curiosidad me hace que te pregunte sobre el porqué de que en el castellano europeo o en los medios de comunicación españoles en castellano se escriba “A Coruña” o “Girona” y en gallego o catalán no se diga “London” o “Deutschland”. ¿Pierde el castellano escrito la internacionalidad por motivos de corrección política?
Gracias por tu atención y respuesta.
Cordialmente
RM
http://noticias.lainformacion.com/asuntos-sociales/homosexuales/la-primera-boda-gay-de-galicia-fue-hace-950-anos_pK96AZtcatSYtCWsCIFEq5/
Moitas grazas, RM, polo teu comentario.
ResponderExcluirEscríboche en galego porque estou seguro de que o galego escrito o pode entender ben calquera usuario do castelán. Se tes calquera dúbida, por favor non deixes de mo indicar.
O ensaio aínda non saíu publicado. Tardará un par de meses. Irei informando nesta páxina.
Sobre a toponimia, respóndoche a traves deste artigo que publiquei hai uns meses: http://www.carloscallon.com/2010/12/pola-plena-oficialidade-dos-nosos-nomes.html
Unha aperta!
Hola Carlos:
ResponderExcluirMuchas gracias por responder. Se me ocurren varias cosas:
1 – Espero con impaciencia poder leer tu ensayo. ¿Existe algún lugar al que yo privadamente te pudiese dar mi dirección de correo electrónico?
2 – He leído tu otra entrada como sugieres y me entusiasma y me produce admiración tu lucha por la normalización de la lengua gallega sin complejos ni divisiones de clase. Esto me plantea un problema ético que es por donde iba mi pregunta: ¿Hasta qué punto reivindicar la pureza de una lengua puede afectar injerencias extranjeristas en otra? (Por favor, entiéndase “extranjerismo” como palabra naturalizada en una lengua proveniente de otra lengua aunque ésta exista en la lengua de adopción –e.g. agur por adeu). Se me antoja natural que Coruña sea A Coruña en gallego pero La Coruña en castellano. Es más, desde mi más profunda sinceridad te puedo decir que para mí decir A Coruña u Ourense hablando en castellano se me antoja tan pedante como referirme a Burdeos llamándolo Bordeaux.
3 - ¿Cómo cambiar percepciones de la normalización del gallego cuando se utiliza como arma política contra la derecha española cuando elegisteis como presidente de la Xunta a Manuel Fraga ese galleguista anti-gallego o viceversa dependiendo de su etapa política?
Insisto que mis comentarios/preguntas son curiosidad ciertamente desde la admiración y respeto que me inspiras.
Unha aperta!
Ola de novo.
ResponderExcluir1) Podes escribirme a carloscallon arroba carloscallon.com
2) A miña postura é a indicada no anterior artigo. Eu animaríache a, cando menos na escrita, usar a toponimia oficial, polo relevo simbólico que ten, de respecto a unha cultura secularmente aminorada pola castelá; se non queres facelo, é a túa opción. Agora ben, os representantes públicos e as institucións si teñen obriga de respectar a forma oficial dos nosos nomes de lugar, tanto oralmente como por escrito. Por iso son as formas oficiais. Forma parte dun principio básico de convivencia recoñecido por unanimidade no Parlamento galego e no Congreso dos Deputados.
3) As manipulacións de moitas causas xustas é fácil. A normalización o que persegue é garantir que o galego se poida usar con normalidade en todos os ámbitos e que as persoas que queiramos vivir en galego poidamos facelo con normalidade en Galiza. Afirmar que reivindicar os nosos dereitos é usar unha arma política penso que é moito dicir.
Sobre o de Fraga, replico con outra pregunta do mesmo estilo: Como os gais madrileños se poden queixar de nada se "escolleron" como presidenta da comunidade a Esperanza Aguirre? Perdoa a demagoxia, mais penso que cunha resposta do mesmo estilo se comprende ben o que quero dicir.
Unha aperta e moitas grazas polo afecto.