Enviei para o Congreso sobre Álvaro Cunqueiro que organiza o Consello da Cultura Galega unha proposta de comunicación que leva o título "Por que o Consello da Cultura Galega dedica un congreso ao centenario de Álvaro Cunqueiro e non ao de Ricardo Carvalho Calero e outras reflexións sobre as canonizacións". Aínda que hoxe sexa o un de abril, non é brincadeira. Penso que é necesario deterse seriamente sobre a cuestión.
No ano 2010 a cultura galega viviu dúas importantes efemérides que non foron atendidas polas institucións culturais do país: o 125 aniversario da morte de Rosalía de Castro (considerada a autora central do sistema literario galego) e o centenario do nacemento de Ricardo Carvalho Calero (primeiro catedrático de Lingua e Literatura Galega na USC, primeiro novelista en galego no posguerra, escritor prolífico, historiador fundamental da literatura galega contemporánea, activista da normalización, etc.). A pesar do descoido oficial, si houbo movementos culturais populares que conseguiron que esas datas non pasasen desapercibidas.
Faise obrigado preguntar por que, porén, esas mesmas institucións culturais deciden en 2011 organizar actos de homenaxe polo segundo centenario de Xoán Manuel Pintos, así como un amplo programa por volta da vida e obra de Álvaro Cunqueiro. É o mesmo 2011 en que “esquecen” que se podería festexar tamén o 125 aniversario do nacemento de Daniel Castelao.
Cales son os criterios actuantes para decidir quen e como se homenaxea desde as institucións culturais? Como están constituídas estas institucións para que se produzan tales escollas? Cal foi a construción da imaxe de Álvaro Cunqueiro ao longo da autonomía, fronte á de Daniel Castelao, Rosalía de Castro ou Ricardo Carvalho Calero para que se privilexie a súa figura a nivel oficial? Que papel xoga(ro)n nisto a Real Academia Galega, o Consello da Cultura Galega, a administración autonómica e, mesmo, as proxeccións curriculares do sistema educativo?
Nenhum comentário:
Postar um comentário