Este serán presentarase en Pontedeume o libro Como defenderes os teus dereitos lingüísticos, que nas próximas semanas tamén centrará cadanseus actos en Santiago de Compostela, Ponteceso e Lalín.
O de hoxe será ás 19.30 h. na Biblioteca Municipal de Pontedeume, organizado polo colectivo cultural Terra e pola Mesa da zona. Acompañarame no evento Miguel Rodríguez Carnota e, con certeza, todas as persoas que quixerdes e puiderdes.
O libro recibiu esta mesma semana a atención crítica de Manuel Rodríguez Alonso, no seu referencial blogue Bouvard e Pécuchet. Fico obrigado polas consideracións e polos parabéns, que dan moitos ánimos para continuar.
"Para defendermos os nosos dereitos", Manuel Rodríguez Alonso
Carlos Callón ofrécenos neste libro un manual que resulta imprescincible se queremos facer valer os nosos dereitos para usar o galego en todos os ámbitos da vida, desde o Ensino ou a Administración de Xustiza ata ás comunicacións coas empresas de telefonía ou cos empregados que nos atenden, por exemplo, nos grandes almacéns ou nos bancos. Libro que, nos tempos que corren de novas persecucións contra o galego, é máis ca oportuno.
Fronte a aqueles que parten de trangalladas como o bilingüismo harmónico, o bilingüismo cordial ou o bilingüismo restitutivo, Callón parte do feito de que o galego é incuestionable e legalmente a lingua propia de Galicia, polo que debe usarse prioritariamente en todos os eidos da actividade. O ensaísta explica como temos dereito a vivir en galego e para iso repasa con rigor os textos legais que nos amparan desde o propio Estatuto de Autonomía, a aínda vixente Lei de Normalización ou mesmo a Carta Europea de Linguas Rexionais ou Minoritarias.
Importante é a desfeita que realiza o ensaísta de tópicos sobre a suposta imposición do galego, que se fai desde medios como a fundación FAES do PP, Galicia Bilingüe ou mesmo medios galegos como Faro de Vigo ou La Voz de Galicia. Gústanos tamén de Callón que subliña o momento difícil que está a vivir o galego, ameazado pola perda de falantes iniciais (o que leva a algúns a pensar na posible morte do galego), mais onde é cada vez maior o número dos falantes concienciados, aqueles que queren galego en todos os ámbitos. A nota optimista para o galego é que cada vez son máis estes falantes concienciados.
Moi apropiados son os consellos que o autor nos ofrece ante casos concretos en que nos tentan impor o castelán como os que nos responden en castelán cando lles falamos en galego, por exemplo. Tamén para non meternos en leas con aqueles que nos din que usamos en galego por sermos do Bloque, nacionalistas ou aldeáns. Por certo, como ben sinala Callón, que hai de malo en ser nacionalista?
Gústanos o ánimo que lles dá aos novos falantes do galego, para os que propoño que se deixe de utilizar ese termo pexorativo de neofalantes e se empregue o de novos falantes. Aínda que usen un galego castelanizado ou pouco enxebre hai que apoialos. Isto non quere dicir que non lles teñamos que esixir un galego de calidade aos profesionais da palabra, como escritores, xornalistas ou mesmo profesores e políticos ou funcionarios.
Moi boas son as páxinas dedicadas ao dereito a usar o galego no Ensino e a forma de conseguilo para paliar os danos do cinicamente denominado Decreto de plurilingüismo. Deben lerse con atención as páxinas dedicadas ao ensino do portugués en Galicia. Moi conseguido está ese decálogo das páxinas 63-64, conxunto de dez consellos para usar o galego en todas as situacións e ámbitos.
En fin, o libro dános unha manchea de consellos para exercer o noso dereito a vivir en galego en todos os eidos da vida, desde a Administración de Xustiza ou o Ensino ata as nosas xestións nos bancos ou á compra nun hipermercado. Mesmo ofrece modelos de instancias para solicitar que se cumpra o noso dereito a usar o galego.
Xa que logo, libro imprescindible para todos os que queiran vivir en galego. Callón ademais é sumamente prudente e cortés con todos, malia que algúns digan que a Mesa e os seus voceiros, como Callón, son unha sorte de talibán e falen de imposicións e doutras parvadas. Eu completaría os consellos, tan prudentes de Callón, con outro un pouco máis arriscado. Todos aqueles que queremos a presenza do galego como lingua oficial en Galicia, debemos rexeitar, mesmo deixar de consumir, aqueles produtos que se opoñen ao galego, entre os que coloco La Voz de Galicia, Faro de Vigo, El Mundo, El País e tantos máis, que só teñen orellas para Galicia Bilingüe, FAES e non lles conceden nin unha liña a libros coma este (por exemplo, o progre El País faltoulle tempo para publicar o manifesto pola lingua común de Savater e compaña, pero nas páxinas de Galicia nunca alude a libros coma este, aínda que si lle concede espazo xeneroso ao bilingüismo restitutivo. Por certo, na crítica desta pasada semana sobre novidades editoriais do diario madrileño da progresía hispana, D. Vilavedra nin sequera alude a este libro de Callón, unha das grandes novidades destes días).
En fin, parabéns para Callón e tamén para a Mesa polo moito que fan a prol da normalización do galego, aínda que non lles guste aos voceiros da prensa editada en Galicia ou ao órgano oficial da progresía hispana, El País.
Nenhum comentário:
Postar um comentário