Agustín Fernández Paz sintetiza nesta frase unha das principais escusas para non garantir nunca adiantos consolidados para o idioma galego. Nestes lustros de teórico recoñecemento da nosa lingua dixéronnos que tivésemos paciencia, que todo se andaría, que había que ir moi aos poucos... Xa vimos en que resultou todo iso.
Se pensades que o Agustín non ten razón, por favor comparade esta denuncia da Mesa pola Normalización Lingüística, de hai xusto un mes, con esta carta que me remitiron desde a Axencia Tributaria hai máis de tres anos:
Axiña estaría, axiña estaría. O mesmo nos dixeran en cartas de anos anteriores. Mais a verdade é que nunca está.
Non queremos máis inxustizas!
Queremos vivir en galego!
Nenhum comentário:
Postar um comentário