Até sempre, Avelino!

Mañá, 21 de agosto, estará aberta até as 19 h a capela ardente do  irmán maior Avelino Pousa Antelo. Será no local sociocultural da Ramallosa, a carón da Casa do Concello de Teo. Non deixemos de lle tributar a homenaxe debida ao compañeiro que se nos foi, mais que permanecerá para sempre como exemplo e símbolo desta nación que quere continuar a existir.

Sobre a súa irreparábel perda enviei este artigo para Sermos Galiza:

Até sempre, Avelino!

Morreu o incansábel compañeiro Avelino Pousa Antelo. Foise un testemuño da loita polo autogoberno reprimido en 1936, si. Foise a derradeira voz que nos falou en primeira persoa de Daniel Castelao, sen dúbidas. Mais que non nos presenten a Avelino só como un eco do pasado, porque é faltar á verdade.

Ben o sabemos os que puidemos escoitar as súas firmes palabras contra a manipulación de Castelao, por exemplo nos gobernos de Manuel Fraga Iribarne. Foi nunha desas ocasións cando o coñecín persoalmente. Era o ano 2002 e el mobilizouse en primeira fila, xunto coa Mesa, contra as representacións en Galiza, pagas pola Xunta, de Los viejos no deben enamorarse. Non lle importaba, como a outros proclamados “galeguistas históricos”, perder prebendas do poder autonómico por erguer a voz.

Ben sabemos que Avelino non foi un eco do pasado os miles de persoas que escoitamos as súas rexas e lúcidas palabras en varias mobilizacións convocadas pola Mesa pola Normalización Lingüística (da cal era presidente de Honra) ou pola plataforma unitaria Queremos Galego. Estaba na novena década da súa vida, mais continuaba a encabezar mobilizacións en defensa do noso dereito a existir. Quen que alí estivese non ten gravadas a lume as súas palabras? Como non lembrar a súa contundencia ao criticar os “descastados” do actual goberno autonómico? Como non respirar de novo a emoción que brotaba da súa gorxa cando contemplou a enorme resposta social para parar as medidas contra o galego do goberno de Alberto Núñez Feijóo? Aos manifestantes, desprezados polo PP e polo propio presidente da Xunta nos días anteriores, Avelino animábaos, animábanos: “Por xente coma vós, Galiza non morrerá, o galego non morrerá.”

Quererán reducírnolo a un “galeguista do 36”, mais foi moito máis ca iso. Ben o saben algúns cínicos que agora din homenaxealo, aínda que sexan os mesmiños que censuraron as súas intervencións na Radio Galega nada máis regresar o PP ao goberno da Xunta. El tomábao con humor, mais nin edulcoraba o seu discurso nin claudicaba: “Eu fun gravar á Radio Galega, mais xa supoño que non o van botar”. Os tristemente hipergobernamentalizados informativos da TVG chegaron mesmo á difamación contra a súa figura por encabezar a histórica manifestación do 18 de outubro de 2009. Mais el continuou a dar a cara e a ser a nosa voz nestes tempos tan duros de ataques contra os alicerces da nación galega.

Até sempre, compañeiro, continuaremos co teu exemplo vivo na memoria, nos afectos e na acción!