Outra das caras da desgaleguización do noso aforro

A moza desta imaxe é a Susana Romero, daquela unha das dirixentes da Mesa e hoxe entusiasta activista. O que está á súa esquerda, aínda que talvez non o pareza, son eu. É que xa pasaron moitos anos desta foto, na cal se recolle a presentación dunha campaña para conseguirmos que os bancos e as caixas de aforros deixasen de excluír o galego.

A iniciativa, desenvolvida ao cabo de varios meses, tivera os seus resultados. Os máis importantes: que Caixa Galicia, primeiro, e Caixanova despois, asumiron compromisos concretos para garantir a igualdade de dereitos para o noso idioma nos caixeiros, na sinalización, na publicidade, nos contratos, etc. Foron adiantos simbólicos de enorme importancia, pois conseguíramos que as que nese momento eran as dúas entidades galegas de aforro se comprometesen de verdade, con pasos efectivos e mensurábeis, co uso da lingua propia de Galiza. Nunca antes acontecera algo semellante na historia do país, tampouco no período autonómico. Foi un éxito das miles de persoas que se implicaron nesa acción da Mesa.

Mais hoxe temos que denunciar que o conseguido neste tempo está a se derramar, nomeadamente desde que o Estado español asumiu o control de Novagaliciabanco. De ter case todos os contratos en galego pasouse a ter só un. De ir incluíndo de forma paulatina o galego na sinalización das oficinas pasouse a mudar os rótulos de, por exemplo, a oficina principal de Vigo para que non estean no noso idioma.

Estannos a roubar os nosos aforros e, tamén, a nosa lingua.

Non o consintamos!