por medo da soidade no campo desalmado
por medo dunha luz que se apaga e fai nacer a escuridade
por medo da sede que agarda tras a derradeira gota de auga
por medo da fame que nos fala desde as entrañas
porque nesa soidade escura e seca
o fío romperá
e nunca máis no peito
alentará unha fogueira pequeniña
Marta da Costa, Argola, 2013.
Nenhum comentário:
Postar um comentário