A miña vida anda ultimamente rodeada de fantasmas, en varias acepcións do termo, mais ningunha delas entendida como 'pantasma, espectro, aparición do Alén'.
O primeiro deses fantasmas é, xa o sabedes quen pasades por aquí, aquel de concepción lacaniana que lle deu forma ao meu primeiro poemario.
Dicíame unha amiga de orixe arxentina que hai que ver de exorcizar tantos fantasmas, así que aproveito para pendurar aquí unha canción que xoga tamén coa fantasmagoría e é dun grupo que moito me encanta dese país:
Nenhum comentário:
Postar um comentário