Unha historia que nos pertence. A obra poética en galego de Lorenzo Varela foi o primeiro libro que publiquei. Debido ao feche da súa editora, A Nosa Terra, son pouquiñas as librarías en que se pode conseguir, a pesar de que transcorreron dez anos desde a súa saída, un tempo que non dá habitualmente para descatalogar un título.
Decátome, porén, de que esta obra sobre Lorenzo Varela e a literatura galega no exilio sofre un problema adicional que padecen as figuras a quen se lles dedica o Día das Letras. Unha vez que pasa a xornada parecería que os nomes homenaxeados o 17 de Maio son temas esgotados, sen interese, caducados. É unha dinámica sobre a cal tamén temos que traballar colectivamente para conseguir corrixila. (Xa, xa sei o que pensades, e concordo: "Son tantos os problemas sobre os que temos que traballar...")
O caso é que regreso hoxe a esa pequena investigación para pendurar neste blogue a reseña que daquela publicara o lingüista Xosé Feixó no Faro de Vigo. Aínda que xa transcorreron dez outonos desde iso, fique aquí constancia do meu agradecemento por se deter no libriño do rapaz que eu era nese tempo:
Nenhum comentário:
Postar um comentário