"Non querería eu menos o meu país, aínda que fose modestísima a súa historia"

Corría o ano 1907. Antonio Maura acababa de realizar un discurso no Congreso de Madrid sobre as grandezas de España e o pasado imperial de Castela. O deputado catalán Josep Puig i Cadafalch, recordado na actualidade sobre todo como arquitecto, respondeulle cunhas palabras que merecen ser traducidas para o galego nun día como o de hoxe:

Para min é abondo ser inferiormente diferente. Non querería eu menos o meu país, aínda que non fose glorioso; non o querería menos, aínda que fose modestísima a súa historia. Niso non hai cuestión. A lingua e a patria téñense por seren propias; a miña lingua propia, paterna e materna, é a mellor do mundo. Sabedes por que? Non o direi eu, díxoo un poeta: porque é a miña.

O diario de sesións indica que neses momentos se ouven rumores entre os deputados. Polo menos, non son os berros e os insultos doutras ocasións.